چرا برخی بمحض قرار گرفتن در نور آفتاب عطسه می کنند؟
به گزارش تعمیر تلفن، حدودا همه ما لحظه ای را تجربه کرده ایم که از فضای تاریک وارد محیط پرنور می شویم، چشم ها جمع می شوند، چند ثانیه گیج می شویم و ناگهان عطسه می نماییم.
به گزارش تعمیر تلفن به نقل از خبر آنلاین، به نقل از یک پزشک، در پزشکی، این رفتار را «رفلکس عطسه القا شده با نور» یا Photic Sneeze Reflex می نامند. آمارها نشان میدهد حدود ده تا سی درصد انسان ها آنرا تا حدی تجربه می کنند. این رفلکس یک بیماری خطرناک نیست. بیشتر شبیه یک خصوصیت عصبی خاص است که در بعضی افراد شدیدتر دیده می شود. هنگامی که نور شدید به چشم می رسد، پیام های عصبی از شبکیه به مراکز بینایی مغز می روند. در افراد حساس، این سیگنال ها بصورت ناخواسته با مسیر عصبی عطسه «تقاطع» پیدا می کنند. مغز پیام نور را می گیرد، اما شبکه عصبی آنرا در جایی اشتباه تفسیر می کند و پاسخ عطسه فعال می شود. ازاین رو عامل اصلی، آلرژی، عفونت یا گرد و غبار نیست. بلکه نوعی «سیم کشی خاص» عصبی است که از کودکی همراه فرد باقی می ماند.
ارتباط چشم، عصب سه قلو و مرکز عطسه برای فهم بهتر ماجرا باید به یک عصب مهم به نام عصب سه قلو اشاره نمود. این عصب مسئول احساس درد، فشار و تحریک در بخش بزرگی از صورت، سینوس ها و بینی است. وقتی نور شدید موجب جمع شدن ناگهانی مردمک و انقباض عضلات اطراف چشم می شود، رشته هایی از همین عصب سه قلو تحریک می شوند. در بعضی افراد، تحریک عصب سه قلو به گونه ای ناخواسته به مدار عطسه در ساقه مغز متصل است. نتیجه آن، یک پاسخ رفلکسی سریع و غیرارادی خواهد بود. از نظر تکاملی، توضیح قطعی برای این ارتباط وجود ندارد. بعضی محققان حدس می زنند که عطسه ممکنست راهی برای پاک کردن مسیر هوایی هنگام تغییر ناگهانی محیط بوده باشد. اما شواهد قطعی دراین خصوص در دسترس نیست و همچنان موضوع مطالعه باقیمانده است.
شواهد مختلفی نشان میدهد که عطسه نوری، در خیلی از خانواده ها بشکل مشترک دیده می شود. در مطالعات ژنتیکی، الگویی شبیه صفات غالب گزارش شده است. یعنی اگر یکی از والدین این خصوصیت را داشته باشد، احتمال آنکه فرزند نیز آنرا نشان دهد زیاد است. با این وجود، هنوز ژن مشخصی به عنوان عامل قطعی معرفی نشده. به نظر می آید چندین ژن در رابطه با پردازش حسی و شبکه های عصبی در این پدیده نقش دارند. نکته مهم اینست که این ویژگی، با بیماریهای جدی عصبی ارتباط مستقیم ندارد و بطور معمول با افزایش سن هم خطرناک تر نمی گردد. در واقع، بیشتر افراد مبتلا فقط کنجکاو هستند بدانند چرا چنین واکنشی دارند و بعد از آگاهی، نگرانی شان مرتفع می شود.
عطسه کردن بمحض رو به رو شدن با نور آفتاب، پدیده ای عجیب اما قابل توضیح است. مغز و شبکه های عصبی ما، گاهی مسیرهایی دارند که به صورت ناخواسته با هم تداخل می کنند. همین تداخل کوچک، موجب می شود پیام مربوط به نور، در مدار عطسه هم ثبت گردد. نتیجه آن واکنشی سریع و غیرارادی است که بطور معمول بی خطر بوده و فقط جهت چند ثانیه ادامه خواهد یافت. شناخت علمی این مساله کمک می نماید به جای نگرانی، رفتار بدن را بهتر درک نماییم و در موقعیت های حساس، از نور شدید محافظت نماییم. شاید نتوان این خصوصیت را کاملا از بین برد، اما میتوان یاد گرفت چطور با آن کنار آمد و آنرا به قسمتی از تنوع اعجاب انگیز بدن انسان نگاه کرد.
منبع: تعمیر تلفن
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب