جیمز واتسون درگذشت
به گزارش تعمیر تلفن، جیمز واتسون، یکی از کاشفان ساختار مولکول دی ان ای، در 6 نوامبر 2025 در یک مرکز مراقبتی در نیویورک دارفانی را وداع گفت.
به گزارش تعمیر تلفن به نقل از خبر آنلاین، به نقل از زومیت، در زمان مرگ ۹۷ سال داشت. واتسون به همراه دو پژوهشگر دیگر، فرانسیس کریک و موریس ویلکینز، در سال ۱۹۶۲ به پاس کشف ساختار مارپیچ دوتایی دی ان ای، جایزه ی نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد؛ کشفی که موسس تحولات بی شماری در زیست شناسی مدرن شد.
جیمز دویی واتسون در سال ۱۹۲۸ در شیکاگو متولد شد و از همان دوران کودکی علاقه زیادی به علم نشان داد. وی در سن ۱۵ سالگی وارد دانشگاه شیکاگو شد و در سال ۱۹۴۷ مدرک کارشناسی را در رشته جانورشناسی گرفت. سپس، تحصیلاتش را در دانشگاه ایندیانا ادامه داد و در سال ۱۹۵۰ زیر نظر سالوادور لوریا، از پیشگامان ژنتیک باکتریایی، دکترای خویش را دریافت کرد. بعد از آن به دانشگاه کمبریج رفت و در لابراتوار کاوندیش با فرانسیس کریک همکار شد.
در سال ۱۹۵۳، فرانسیس کریک و جیمز واتسون با انتشار مقاله ای در نشریه نیچر، مدلی از مولکول دی ان ای را معرفی کردند که حالا به ساختار «مارپیچ دوگانه» شناخته می شود؛ مدلی که نه فقط شکل این مولکول را توضیح داد، بلکه نحوه ی ذخیره و انتقال اطلاعات وراثتی در ساختار زیست شناسی را هم آشکار ساخت. همکاری این دو دانشمند، همراه با داده های پرتو ایکس روزالیند فرانکلین، ورق جدیدی را در زیست شناسی مولکولی گشود.
واتسون بعد از کشف انقلابی خود، سال ها در مؤسسه ی کولد اسپرینگ هاربر در نیویورک به عنوان مدیر، رئیس و سپس رئیس عالی فعالیت کرد. در دوران مدیریت او، این مؤسسه به صورت قابل ملاحظه ای گسترش یافت و به یکی از مراکز پیشروی زیست شناسی مولکولی در جهان تبدیل شد. او همین طور هدایت دو سال نخست پروژه ی ژنوم انسان را برعهده داشت؛ اما در اعتراض به تلاش ها برای ثبت حق اختراع توالی های ژنی از سمت خود کناره گیری کرد.
با وجود تمام موفقیت ها، واتسون در سال ۲۰۰۷ در گفت و گو با نشریه نیوساینتیست، گفت بزرگ ترین دستاوردش نه کشف دی ان ای، بلکه کتاب هایی است که نوشته است. او اظهار داشت: «مارپیچ دوتایی را بالاخره هرکسی پیدا می کرد. من فقط کمی سرعتش را بیشتر کردم. اما فرانسیس کریک هیچگاه مارپیچ دوتایی را نمی نوشت، هیچ یک از دیگر دانشمندان هم نه.» او اظهار امیدواری کرده بود که نوشته هایش جوانان بیشتری را بسمت علم جذب نماید.
بااین حال، دوران کاری واتسون خالی از حاشیه نبود. کشف ساختار دی ان ای به کمک تصاویر پرتو ایکس روزالیند فرانکلین ممکن شد؛ اما نقش وی در مقاله ی سال ۱۹۵۳ که واتسون و کریک برایش نوبل گرفتند، نادیده گرفته شد و همین مساله انتقادهای گسترده ای را از واتسون بدنبال داشت.
واتسون بطور کلی نسبت به سایر شاخه های زیست شناسی نگاهی تحقیرآمیز داشت و بارها به سبب اظهارنظر در رابطه با دیگر دانشمندان یا گروههای اجتماعی، مورد سرزنش یا حتی تنبیه حرفه ای قرار گرفت؛ تا آن که در سال ۲۰۰۷ از سمت خود در کولد اسپرینگ هاربر بازنشسته شد.
با وجود تمام جنجال ها، موفقیتهای علمی واتسون جایگاه او را به عنوان یکی از اثرگذارترین دانشمندان قرن بیستم تثبیت کرده است. به هر حال، ثمره ی پژوهش های وی بود که دریچه ای تازه به درک نحوه ذخیره اطلاعات وراثتی، ارتباط میان گونه ها در درخت حیات و شیوه های نوین درمان بیماری های ژنتیکی گشود.
خلاصه اینکه پس از آن به دانشگاه کمبریج رفت و در آزمایشگاه کاوندیش با فرانسیس کریک همکار شد. در هر صورت، ثمره ی پژوهش های وی بود که دریچه ای تازه به درک نحوه ذخیره اطلاعات وراثتی، ارتباط میان گونه ها در درخت حیات و شیوه های نوین درمان بیماری های ژنتیکی گشود.
منبع: fixtel.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب